Το Τσίου είναι η πρώτη σας μεγάλου μήκους ταινία μετά απο πολύχρονη ενασχόληση με την ηθοποιΐα . Πώς αποφασίσατε να μεταπηδήσετε απο την ηθοποιΐα  πίσω απο την κάμερα ;

Ήταν κάτι που ήελα χρόνια, απο τη δραματική σχολή γράφω σενάια για μικρού μήκους που ποτέ δεν κατάφερα ή και πίστεψα πωω θα γυρίσω. Απο την εποχή που ήμουν στη σχολή βιντεοσκοπούσα πρόβες,στιγμές, ή και το ίδιο το μάθημα. και τα βράδια, εκ΄τος σχολής, αυτοσχεδιασμούς με φίλους και στιγμές.Μετά απο λίγα χρόνια μπόρεσα μέσω υπολογιστών να ασχοληθώ με το μοντάζ των πλάνων που τραβούσα. Σήμερα λέω πως μου αρέσουν και τα δύο. Και η ηθοποιΐα  και η σκηνοθεσία. Στόχος μου είναι να βελτιώνομαι και στα δύο.

Γνωρίζατε πρόσωπα απο τον κλυκλο των ναρκωμανών ή κάνατε κάποια έρευνα στα στέκια τους ;

Και τα δύο, αλλά βασίστηκα κυρίως στη φαντασία μου.Δεν φοβήθηκα την υπερβολή σ'αυτό το σενάριο.Νομίζω την έχει ανάγκη. Αν με ενδιέφερε να αποδώσω, ακριβώς όπως είναι, κάποια πράγματα σε αυτό το θέμα, δεν θα έκανα τον Τσίου...

Ένα παράδειγμα μέσα απο το φιλμ:κάπου άκουσα ή διάβασα για έναν τύπο που διακινο΄σε ηρωίνη, ο οποίος έβαζε την ποσότητα που κουβαλούσε μέσα στο σ΄τομα του, σε μια αδιάβροχη συσκευασία, και σε περίπτωση που θα κινδύνευε απο την αστυνομία θα την κατάπινε. Αυτό ήταν το ερέθισμα. Φαντάστηκα τον τύπο που προμηθύει τον πρωταγωνιστή να κάνει αυτο το πράγμα και τον πρωταγωνιστή που είναι απελπισμένος να του την ζητάει απεεγνωσμένα. Μου φάνηκε κωμικό. Έτσι γεννήθηκε ένας ήρωας της ταινίας. Άλλοι είναι τελείως φανταστικοί.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις αρχές του Οκτώβρη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Ελευθεροτυπίας. Πώς ήταν η υποδοχή του κοινού;

Μείνατε ικανοποιημένος;

Απόλυτα. Αξέχαστη εμπιρεία. Πραγματικά. Ήταν η πρώτη φορά που ένοιωθα αυτό το συναίσθημα κινηματογραφικής πρεμιέρας. Η ταινία άρεσε στο κοινό.Δεν περίμενα τόση αποδοχή. Σε λίγα σημεία μάλιστα γελούσαν τόσο πολύ που δεν άκουγαν την επόμενη ατάκα.Η αίθουσα είχε κόσμο, όλα ήταν όμορφα.Αν και είμαι επιφυλακτικός. Αρκετός κόσμος στην αίθουσα είχε κάποια , έστω και μακρινή σχέση με την ταινία. Θέλω να δω΄την εντύπωση που θα αφήσει στο κοινό μακριά απο την Αθήνα.περιμένω με ανυπομονησία το κοινό της Θεσσαλονίκης να δεί τον "Τσίου..." και τότε θα βγάλω πιό ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως έρχομαι πιό αισιόδοξος στο φεστιβάλ μετά την εμπιρεία αυτή.

Η ταινία μαρτυρά επιρροές απο τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο - το θέμα και η δομή, κατ'αρχάς, οι γρήγοροι και διακσεδαστικοί διάλογοι, οι αλλοπρόσαλλοι/διφορούμενοι χαρακτήρες, η σκηνοθεσία. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Ποιούς δημιουργούς είχατε στο μυαλό σας γράφονας και ετοιμάζοντας την ταινία;

Δύσκολη ερώτηση. Εν μέρει ναί αν και νομίζω ότι κανείς δεν ξέρει απόλυτα τι τον έχει επηρεάσει. Αν πρέπει να πω ονόματα, που δεν είχα στο μυαλό μου όταν την έγραφα μεν, αλλά παρατήρησα ομοιότητες μετά, άρα και επιρροές, θα έλεγα του Γκάι Ρίτσι. Ίσως και κάποια στοιχεία Ταραντίνο. Αν και πάντα πίστευα πως ο Τσίου... είναι μια ελληνική ταινία σαν τις παλιές ασπρόμαυρες. Και στη δομή του σεναρίου, και στους "περίεργους" χαρακτήρες, και στις συμπτώσεις, και στο τέλος του έργου.Αυτό στηρίχθηκε και σκηνοθετικά. Λιτή κινηματογράφηση με επίκεντρο τους ηθοποιούς και την ιστορία.Αυτό ήταν ο στόχος, μιά οικεία φόρμα για τον θεατή, για να "αντέξει" τα υπόλοιπα στην ταινία, που είναι το θέμα της και οι διάλογοι της. Αυτή είναι και η διαφορά της με τις ασπρόμαυρές παλιές ταινίες.